Milion Niebios mało na kochanie,
Ciebie; zmiłuy śię! Kochay za nas ſiebie,
Nadgrodź niezdolność, pozwol widzieć w niebie,
I kochać na wieki.
ZNiżćie śię Nieba z Anjołow pułkami,
Rzuć śię nikczemna żiemo z Narodami
Pod Nóg podnożek, oto Pan zakryty,
Oto BOG prawy, oto ſkarb obfity
Padaymy na twarz BOGU w Sakramencie
Całą wiecznością i w każdym momenćie,
Z Wiarą ſerca żywą.
Mitry, Korony, i naywyſze Trony
Zginaycie głowy w naygłębſze pokłony
Zywi, umarli, podziemne wondoły
Wſzelkie ſtworzenia, i świata padoły
Padaymy na twarz BOGU w Sakramencie
Całą wiecznosćią, i w każdym momencie,
Z Wiarą ſerca żywą.
Oto Król Niebios na krzyżowym Tronie
Lud ſwóy piaſtując na ſerdecznym łonie
Majeſtat zacmił, by nas nieprzerażał
A śmieley ludzkich ſerc miłość pomnażał,
Padaymy na twarz BOGU w Sakramencie
Całą wiecznością, i w każdym momencie
Z Wiarą ſerca żywą.
