nie“, w którem nazywa siebie posłem i orędownikiem rzeszy nędzarzy, leżących w czasie srogiej zimy na ulicach i placach Konstantynopola, i podaje sposoby urządzenia zbiorowej akcji charytatywnej.
Ujmowanie się za pokrzywdzonymi i uciśnionymi wywoływało nieraz ostre starcia między Chryzostomem a krzywdzicielami, którzy nie omijali żadnych sposobów ani okazyj, by zemścić się na nim dotkliwie. Najsmutniejsze, że do tych mściwych ludzi należeli wysocy dostojnicy, zarówno duchowni jak świeccy, którzy wpływów swych używali na obalenie znaczenia Chryzostoma. A kiedy na ich czele stanęły osoby tak możne, jak cesarzowa Eudoksja i patrjarcha aleksandryjski Teofil, wówczas wybuchła jawna walka. Przeciwnicy Chryzostoma zmobilizowali wszystkie siły, by złamać moralnie patrjarchę konstantynopolitańskiego i usunąć go od władzy. Tylko to drugie powiodło im się — i to na czas pewien.
Zatarg z Eudoksją miał źródło w przejrzystych przymówkach, jakiemi Chryzostom w kazaniach
Strona:Józef Birkenmajer - Św. Jan Chryzostom.djvu/18
Ta strona została uwierzytelniona.
16
