poświęcił umocnieniu władzy i ustroju państwowego, przypada dwom jego młodocianym synom, niedoświadczonym, słabym, niedołężnym: starszy z nich Arkadjusz ma stolicę w Konstantynopolu, młodszy Honorjusz — w Rzymie. W ich imieniu faktyczną władzę sprawują różni politycy, ale i oni podołać nie mogą ciężarowi rządów. O ile jeszcze na Zachodzie silny charakter Stilichona był nawet w obliczu klęsk wyrazem pewnej stałości politycznej państwa, o tyle na Wschodzie — zwłaszcza w samej stolicy — wytwarza się niesłychany zamęt intryg, zamachów, spisków, waśni partyjnych, rozruchów ulicznych, bójek, a nawet wojen domowych. Pomnażają ten zamęt napaści nieprzyjacielskie: barbarzyńscy Gotowie pod wodzą Gainasa wdzierają się do Konstantynopola i przez wiele lat siedzą w nim zbrojną załogą.
Niełatwo było być arcypasterzem w tem wielkiem, różnojęzycznem i zgiełkliwem mieście, wśród ciągłego wrzenia ludzkich namiętności,
