Strona:Józef Ignacy Kraszewski-Stach z Konar tom IV.djvu/020

zrobił, a taki sprawiedliwy pan, jak książę Kaźmierz, karać mnie za to nie może, iż pana mego słucham. Wam żadnej krzywdy nie uczyniłem — Juchim wie, Juchim poręczy.
 Drgnął naprzód żyd, gdy usłyszał o poręce, potem głowę spuścił, nie umiał odpowiedzieć, nie wiedział co począć.
 — Juchima przecie macie w ręku, i jego trzos — rzekł Mierzwa. — Każdego czasu, jeżeli noga tu moja postanie, jeżeli co zbroję, weźmiecie go. On musi za mnie dać porękę!
 — Musi? co to jest musi? — wyjąknął żyd — ja, za was?
 — Jak nie dasz poręki — krzyknął Mierzwa, zwracając się ku niemu — na mękach czy bez mąk tak cię zwikłam, oplątam, oczernię, poprzysięgnę na ciebie, że zginiesz ty i cały ród twój i wszystkie mienie twe. Jak ja zdrajca, tyś też zdrajca. Choćbyś nim nie był, zrobię cię!
 Stach słuchał, uśmiechając się z pogardą. Juchim odrętwiały, ręce to łamał, to sobie niemi oczy zakrywał — jęczał, głos stłumiony z piersi mu się dobywał, jak płacz nie mogący wyjść na świat.
 Chwycił się za głowę i resztę włosów rozpaczliwie targać zaczął.
 — Porękę za mnie da! — nalegał Mierzwa — a nie? mam ja ginąć, zgubię i jego!
 — Juchim za ciebie da porękę — odparł Stach — a któż jemu za was zaręczy?
 Juchimowi oczy błysły.
 — Tak — przerwał — on musi dać zakładnika, syna swojego najstarszego Marka; ja go wezmę i dam porękę!
 Mierzwie oczy się zaiskrzyły.
 — Marka tu niema! — zawołał.
 — To go przywiozą! — odparł żyd.
 Stach myślał, wahał się, nie pewien co uczyni.
 — Rozprawicie się o to z kim innym — począł —