Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Żyd obrazy współczesne. T. 1.djvu/140

 — Gubię się w tém, rzekła śmiejąc się Włoszka — a pan dokąd jedziesz, do Warszawy??
 — Tak pani, nie wiem jednak ani jak dojadę, ani czy dojechawszy nie będę zmuszony dalszą odbywać podróż... dla zbadania życia w azyatyckich stepach...
 — A! panowie wszyscy tak jesteście nieszczęśliwi...
 — Nieszczęśliwi, pani, to mało! rzekł Polak... na to co się z nami dzieje nie ma wyrazu w żadnym języku... Nie mówmy o tém. Jakże się to stało, że pani jedziesz do Warszawy?
 — Ja? ja? rzekła zmięszana trochę Włoszka — ale tak — z ciekawości tylko...
 Spuściła oczy.
 — A może, dodała po chwili — może też zaśpiewać co będę mogła w teatrze...
 — O! mogę panią upewnić że najlepiéj będziesz przyjętą... pułkownik Hauke jest wielce dla Włochów uprzejmy... i jak skoro się dowie...
 — Pan mi pomożesz? spytała.
 — Ja! ja! rozśmiał się Iwaś — a! pani, ja, jeśli tam powrócę... oko mnie ludzkie nie ujrzy... Wracam z tęsknicy, z niepokoju, ale mi się tam pokazać grozi śmiercią lub wygnaniem.