Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Żyd obrazy współczesne. T. 1.djvu/198

leźli się od progu wśród kataklyzmu tłumoków, pak i skrzynek; Moskal układał papiery i książki swoje, Włoszka kończyła rachunki.
 — Do widzenia! zawołano od progu.
 — Do widzenia! na tym lub na tamtym świecie.
 — Adio! adio!
 W chwili gdy się co najspieszniéj cofali aby nie stać się natrętnymi, piękna Włoszka skinęła na Iwasia i odciągnęła go na stronę.
 — Wracasz więc pan do Warszawy, rzekła po cichu, pamiętaj pan o com prosiła, spytaj tam o mnie... ja może będę się tam potrzebowała widzieć z panem... dziś mu nie mogę powiedzieć nic więcéj. Lucia Colomi! zapamiętaj pan nazwisko! w teatrze wiedzieć o mnie powinni.
 Iwaś spojrzał na nią dziwnie, badająco.
 — A towarzysz pani? zapytał.
 — Kto? Gromów?
 — Tak jest.
 — To dawny dobry mój przyjaciel, rzekła, ale nie wiem, czy w téj podróży będzie mi mógł towarzyszyć... to zależy... Wątpię... nie ma nic pewnego.... A więc, dokończyła żywo, przypominam panu, że nie ja jemu, ale pan mnie możesz