Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Żyd obrazy współczesne. T. 1.djvu/47

a zmierzam do Genui, odezwał się Niemiec krótko zbywając ciekawość kobiecą.
 — Ja także, dodał Duńczyk żwawo...
 — My podobnież, odpowiedzieli Rzymianie i Weneta.
 — Co do mnie, rzekł Moskal... muszę się włóczyć kędyś, bo na świętą Ruś wrócić nie mogę, aż... aż...
 — Aż się tamtędy wprzódy burza przewali, przerwał mu Duńczyk — wszak toś pan chciał powiedzieć?
 Rossyanin skinął głową potwierdzająco.
 — Ja myślę téż podróżować, szepnął Galicyanin, przecież Włochy widzieć potrzeba....
 — Więc prawie wszyscy jesteśmy w drodze do téj Genui, dodała Włoszka, którą tak pięknie ale tak nieznośnie widać i widać prawie od Savony, a nigdy do niéj dojechać nie można....
 — A! pani, na to się skarżyć nie godzi, odezwał się żyd — to całe szczęście nasze że zdala widzimy cele życia, a powoli iść do nich musimy. Ręczę że widok Genui i oczekiwanie jéj więcéj warto niż ona sama... bo droga zachwycająca....
 — Przebyłem ją pieszo do Marsylii, rzekł Polak, i cośbym także o tém mógł powiedzieć.