Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Żyd obrazy współczesne. T. 2.djvu/151

 — Kochanie, rzekł Symon wzdychając, gdybyś ty wiedział jak kiełbasa jest smaczną! Wiesz że hrabia wołyński Gr....i, który z naszych pochodził, ile razy się jéj objadł, zawsze się tłumaczył tem, iż za wszystkie pokolenia antenatów izraelskich, które jéj nie kosztowały, odjadać musiał.
 — Otóż rozmowa, dzięki wam i kiełbasie, odezwał się Henryk, poszła na lepszą jakoś drogę.
 — Pozwólcie mi tylko powozić, podchwycił Symon, a zobaczycie jak z nudnego prostego gościńca powagi natychmiast zboczę.
 Mann, któremu się już niezmiernie uprzykrzyły uwagi Jakóba, a może i dowcipy Symona, przerwał.
 — Uważaliście tego... wróbla... jaki sobie sprawił powóz i konie?
 — Naturalnie, wyrwał się niezmordowany Symon, myśląc zbankrutować trzeba mieć wcześnie czém uciekać.
 — Jak stoi z giełdą?
 — To co zawsze....
 — Byłeś u hrabiego?
 — Byłem....
 — Przyjął cię?
 — Spodziewam się!
 — Cóż mówi?