Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Żyd obrazy współczesne. T. 2.djvu/201

godzi. Chybia kto idzie za samym rozumem i kto na sam szał się spuszcza.
 — A więc coś pośredniego, jakieś mixtum szału i rozumu!! rozśmiał się szydersko młody człowiek.
 — Zgadłeś pan, odpowiedział Jakób, tą mięszaniną jest właśnie natchnienie... instynkt narodowy....
 — Wybornie, ależ instynkt narodu chce rewolucyi i czuje w niéj zbawienie.
 — Mylisz się pan, o ile ja o kraju z tego co widzę i słyszę sądzić mogę, przerwał Jakób, jest agitacya rewolucyjna, ale w głębi ducha jest przeczucie rozpaczliwości tego kroku i klęsk jakie sprowadzi.
 — A! tak pan sądzi!! uśmiechnął się młody człowiek, no — to żegnam pana!
 Wymówił te wyrazy zapalczywie, groźno, Jakób go za rękę pochwycił.
 — Wilku, zawołał Kruder, nie odchódź w gniewie... stój! zaklinam!
 — Przepraszam pana, dodał poważnie Jakób, dwa słowa jeszcze. Ja tak sądzę jakem powiedział — ale muszę dorzucić, że gdy naród cały wstanie do śmiertelnéj walki... ja z nim pójdę na bój