Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Żyd obrazy współczesne. T. 2.djvu/236

z wyrazem gniewu prawie i zwróciły potém szydersko uśmiechając Henrykowi.
 — Widzę, rzekł odpowiadając na nieme pytanie, że Tildzie było za gorąco... wyszła na ganek z Jakóbem....
 I ręką rzucił obojętnie, jakby mówił.
 — O! niech sobie idą....
 — Pan nie jesteś wcale zazdrosny? szepnęła Muza.
 — Przy pani tylko o panią....
 Muza surowo spojrzała na niego.
 — Pan nie masz prawa czuć tego, a mniéj jeszcze mówić... o tém.
 — Pani wiesz że to co jest bezprawném najsilniéj pociąga człowieka.
 — Pan jesteś niemoralnością wcieloną.
 — Niestety! przy pani anioł by upadł, cóż dopiero człowiek....
 — Ale pan doprawdy mógłbyś mnie rozgniewać.
 — Nie, pani jesteś litościwą....
 Poczęli szeptać coraz ciszéj, coraz poufaléj, ale śmiejąc się i w dobréj zgodzie.
 Tilda wychodząc rękę Jakóba ścisnęła w progu.
 — Co ci jest? spytał z czułością Jakób.
 — O! nic! jestem — nie wiem czemu, bardzo