Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Żyd obrazy współczesne. T. 2.djvu/246

 — To prawda, odparła Muza zimno, małżeństwa wszystkie kojarzą się cudem.
 — Jestem zupełnie tego zdania.
 — Niestety! proszę pana, przerwała stara Wtorkowska, gdyby się tak potém cudem jeszcze utrzymywały.
 Uśmiechnęli się wszyscy z naiwności téj uwagi.
 — Pan podobno byłeś na Wschodzie! spytała Emma.
 — Tak pani i smutne ztamtąd przynoszę wrażenie, ziemia poezyi dziś jest wszelakich nędz ziemią, kolebka dawniéj cywilizacyi dziś jest jéj śmietniskiem.
 — Ale żyjeż tam jeszcze co biblijnego? pytała zręczna Emma.
 — Bardzo wiele, począł ożywiając się Jakób — stroje, obyczaje, podania, ziemia, krajobraz są biblią żywą. Rachele poją owce u studni, patryarchów siwobrodych widziałem pod namiotami.
 — Jakże to cudnie piękném być musi?
 — Tak pani! ale nie dla nas dzieci rozmiękłéj, wypieszczonéj cywilizacyi. Tém życiem poetyczném my byśmy wyżyć nie umieli: jest ono surowe, ciężkie, poważne, pierwotne i brzemieniem pracy przywalone; ale potokiem z pod niego leją się poe-