Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Żyd obrazy współczesne. T. 2.djvu/321

 — To być może, odparł Bartold, ale P. Symon ma słuszność, szlachta do niéj należeć nie ma ochoty. W grze jest stan średni.
 — A my czemże jesteśmy? spytał ktoś.
 — Właśnie to że klassa średnia główną tu gra rolę, grozi nam że wciągnięci być możemy.
 — Tak, możemy i powinniśmy się dać wciągnąć, przerwał Jakób z kąta. Dobijamy się praw obywatelstwa, to najlepsza sposobność by je pozyskać.
 Mann się skrzywił.
 — Mówiliśmy o tem nieraz, rzekł, to są teorye, rzecz trzeba rozwinąć praktycznie. Co tu jest interesem naszym?
 — Interesem pierwszym, odpowiedział Jakób, w kraju w którym nas jest tylu, być uznanymi, przyjętymi, pobratać się, połączyć, to chwila jedyna.
 — Tak, zrobiwszy razem z nimi głupstwo połączymy się doskonale, dodał Symon, nic tak nie łączy jak wspólnie zmalowany bąk... obie strony potém się wzajem uniewiniają.
 — Symonie, dostałeś cygaro, niech ci ono usta zapieczętuje! prosił Mann.