Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Żyd obrazy współczesne. T. 3.djvu/241

 Fiedor Michajłowicz Szelmeńko spostrzegłszy dwóch żydów przechodzących i zatrzymujących się nieco przeciw niego, domyślił się że jakiś interes mieć muszą i że w interesie tym znajdzie rubla lub wódkę na dnie. Wszyscy spali, nie był od tego żeby czegoś nie zrobić... cichutko.
 — Dobry wieczór, panie oficer, rzekł Kręciel. Wiedział on bardzo dobrze że feldfebel nie był oficerem, ale od czegoż rozum?
 — Poszedł won... swoją drogą!
 — A! jak panu tu nudno musi być siedzieć.
 — Nu, pewnie nie wesoło...
 — A na co pan siedzi?
 — A co tobie..... do tego?
 — O wa! z ciekawości...
 Zbliżył się z kieszeni wydatnie ukazując szyjkę od butelki... Szelmeńko się oblizał i splunął.
 — Dawaj tu to, żydzie niewiaro... krzyknął z cicha wyciągając rękę.
 — A pan wie co to jest? spytał Kręciel, to jest rum... czysty rum de Goja... Jamaika... S. S. S. półtora rubla butelka! hę?
 — Dawaj! niewiaro!
 Rum był przemyślnie, odkorkowany, powąchał i ulegając pokusie łyknął.