Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Żyd obrazy współczesne. T. 3.djvu/291

 — No, rzekł, już mama pani mówić musiała o co idzie, mówmy otwarcie i po przyjacielsku.
 — A! to rzecz tak bolesna! tak delikatna... tak!
 — Dla mnie nic a nic nie bolesna... wesoła owszem, rzekł Samuel, wątpię téż by i dla pani miała być bolesną. Delikatna w istocie, traktujmy ją delikatnie.
 — Ja tak kocham Tildę!
 — Dasz jéj pani prawdziwy dowód przyjaźni zabierając wcale niewygodnego męża... który panią kocha i dla niéj będzie lepszym...
 Muza się zmięszała, zamikła! czuła potrzebę odegrywania wielkiéj wstydliwości.
 — Kochana pani, rzekł Samuel, jeśli grać ze mną będziecie tę komedyę wstydliwości, sentymentów, nic nie zrobimy a ja sobie pójdę z niczém. Otwarcie i śmiało. Qui veut la fin, veut les moyens. Zastrasz pani Henryka Sofronowem, ja puszczę także wieść że się oświadczył, udawaj że się z tém kryjesz... doprowadzisz go do rozpaczy. Naówczas nóż na gardło — mów o rozwodzie. Nastręczycie mu Manna na pośrednika do mnie.
 — Ale to doskonale, proszę pana mego, to doskonale! zawołała matka.
 — Zostawże mi pan to wszystko, odpowiedziała