Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Żyd obrazy współczesne. T. 3.djvu/56

wa, żywioły których ani zużytkujecie, ani zawładnąć niemi nie potraficie.
 Iwaś zakąsił wargi.
 — Dość tego, rzekł, tyś zimny jak lód, tyś egoista i tchórz... bądź zdrów... Cokolwiek cię spotka, umywam ręce.
 — Dobrze, odparł Jakób, czyń co ci każe twe przekonanie, lecz w chwili gdy się tak nieprzyjaźnie rozstajemy z sobą, Iwasiu, podaj mi dłoń gorącą, pożegnajmy się jeszcze po staremu... będzie co Bóg da!
 Iwaś się zawahał.
 — Nie, rzekł, od téj chwili przyjacielem twym nie jestem, będę wrogiem.
 — Iwas! ty szalejesz! na miłość Bożą.
 — Cały należę do sprawy, nie ma dla mnie przyjaciół, bądź zdrów...
 — Słowo jeszcze...
 — Ani słowa! dajesz pieniądze?
 — Nie mogę.
 — Więc dla kraju nie chcesz poświęcić przekonań?
 — Ani dla kraju, ani dla niczego w świecie się ich nie poświęca — nigdy! odparł surowo Jakób. Mogę się poświęcić do tyla tylko że z założonemi