Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Żyd obrazy współczesne. T. 3.djvu/97

 — A! nie! zawołał Jakób.
 — Przysięgniecie mi na to?
 — Poprzysięgam wam to na imie Boga naszego, rzekł Jakób.
 — Więc ktoś litościwy was przysyła?
 — Dość że nie on, ale kto? powiedzieć nie mam prawa... ktoś bardzo was bliski, nie pytajcie mnie o imie jego. Zawierzcie mi, bądź spokojną... Znajdę wam dom cichy, ustronny i troskliwą opiekę.
 — A! żadnéj opieki; ja samą być chcę... samą... ja nikogo nie przyjmę...
 — Jak się wam podoba, ale musicie zmienić to nędzne mieszkanie, pozwólcie bym wam dostarczył na wasze potrzeby.
 Lija zamyśliła się głęboko.
 — Bóg jest litościwy, rzekła, ale ludzie są źli... Ja nie wiem czy mi gdzie z nieszczęściem mojém lepiéj będzie jak tu ukrytéj wśród ciszy i zapomnienia... Nikt mnie nie widzi, nie pyta... tam ciekawi... ja nie chcę...
 — Bądźcie spokojni, obmyślę wszystko, potrafię wyszukać równie ukryty i cichy ale wygodniejszy kątek... sługę zaufaną...
 — Bóg litościwy, odezwała się Lija powtóre i łzy potoczyły się po pięknéj jéj twarzy, przyklę-