Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Żywot i sprawy Pełki.djvu/259

 Jak któremu dadzą zamłodu tego napoju (bom przekonany, że mnie napoili — dodał cicho Godziemba — przysiągłbym na to), — całe życie szaleć musi.
 — A cóż myślisz, panie łowczy? — zagadnął Pełka.
 — Albo ja sobą władam? — wykrzyknął Godziemba. Gdybym miał rozum, myślałbym do domu jechać, gospodarować i z siwym włosem na pośmiewisko ludziom, a babie na igraszkę się nie podawać... a no — rozumu nie mam, więc pewnie skorci i pojadę za podczaszyną... takim, z pozwoleniem, głupi.
 Godziemba szczerym się być zdawał.
 — No, a waszmość co myślisz? — zapytał.
 — Słowo w słowo to samo, co wy. Gdyśmy jednako chorzy, — odezwał się Pełka — radźmyż obaj...
 — Stękajmy obaj — rzekł Godziemba, bo my nie poradzimy na podczaszynę.
 Zbierało się na wieczór, i Godziemba widocznie chciał zanocować, skłopotało to Pełkę, bo mu wyjazd tamowało, a tu czas płacił, czas tracił. Musiał pośpieszyć. Nie było więc sposobu taić się dłużej.
 Kazał co prędzej wieczerzę dawać, a do drogi się ludziom sposobić — ale nie mówił nic.
 — Uczynicie mi przecież tę łaskę, że zanocujecie u mnie — rzekł przy wieczerzy.
 — Anim się ruszać myślał — odparł Godziemba.
 — Trzymam za słowo, — mówił dalej Pełka — chociaż przeprosić muszę, bo mnie sprawa pilna zmusza na kilka godzin z domu wyjechać. Znajdziecie w Gołczwi wszystko na wasze rozkazy...
 Godziemba się popatrzał z uwagą w twarz mówiącego.
 — Żartujesz, czy drogi pytasz! — zawołał. — Za kogoż mię masz, sądząc, iż nie odgadnę, co się tu święci? Chcesz gonić podczaszynę! E!