Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Boża czeladka Tom I.djvu/77

robiliście w Romaszówce?... Jeździłeś słyszę z Olesiem?
 — Pan Aleksander był tak łaskaw, że mi sobie towarzyszyć kazał — rzekłem.
 — No! ale cóż? jak? rozpowiedz-no mi wszystko, jakże to było?
 — Jeździliśmy zapraszać sędziego na jutrzejsze polowanie.
 — A! no to dobrze, ale cóż? — wyszła ta panna Konstancja?
 — Wyszła.
 — Oleś z nią gadał?
 — Rozmawiał...
 — To słyszę wesołe dziewczę i ładne? — spytała.
 — A już to że śliczna to jak anioł.
 — Patrzajże! opisz mi ją, panie Janie, jak wygląda?
 — Dosyć słuszna, bardzo zręczna, oczy niebieskie, twarz miła, wesoła, figlarna, ale dobroci pełna.
 Na to wszedł ksiądz Ginwiłł i głową zaczął kiwać w progu na mnie, widząc mnie z takim zapałem opisującego, co mu się zdało widać nieprzyzwoitem, ale chorążyna skinęła na niego.
 — To ja się go rozpytuję o Bundrysównę.
 — A! — rzekł.
 — No! mów-no, mów... piękna powiadasz wesoła... blondynka?
 — Tak, niezbyt jasna.
 — Oczy niebieskie? duże?
 — Śliczne... twarz jaką tylko na obrazach się widuje.
 — A nie uważałżeś jakże ona była dla Olesia? bo to mnie wszystko widzisz obchodzi, oni tam tacy grymaśni...
 — Niezmiernie owszem byli grzeczni.
 — Grzeczni? ale ona?
 — Śmiała się, rozmawiała.
 — A Oleś w dobrym był humorze?
 — Jak zwykle... mnie się zdało że w bardzo dobrem usposobieniu.
 Spojrzała na księdza Ginwiłła, który milczał zadu-