Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Bratanki T. 1.djvu/63

 Welder podbiegł żywo ku niemu.
 — Znalazłeś kogo?
 — Nie ma; brat, jak on powiada, odszedł wczora wieczorem; ale ot, co się u niego znalazło — dodał, wyjmując szablę i pistolety.
 Wit spojrzał i zbladł strasznie; chciał zrazu chwycić za szablę.
 — Co to jest? to jego szabla? zkąd on ją ma?
 — Mówi, że mu darował.
 — Łże! — zawołał gwałtownie Wit — tę szablę miał w drodze, gdyśmy jechali!... ja ją znam... Obnaż... pokaż... w klindze wprawiony dukat Batorego i napis: Regina pacis, salva nos...
 Welder szablę z pochwy dobył i dukat Batorego błysnął.
 Oniemieli oba, spojrzeli po sobie, Wit wzdrygnął się.
 — Mówię ci... że to szabla jego... ta, którą miał z sobą... pistolety...
 — Powiada, że zdobyte pod Wiedniem.
 — Kłamie! ktoś u niego był. On, nie on! w tém coś jest. Panasa natychmiast do lochu, tu we dworze; trzeba go wziąć na męki, rady nie ma, ja muszę prawdę wiedziéć.
 Trząsł się, mówiąc to, Wit, i znać było, że go chwilkami odchodziła przytomność. Szedł, wracał, rwał się ku zdala stojącemu Panasowi i jakaś siła odpychała go od niego. Welder, widząc go w tym stanie, odciągnął nieco w ulicę.