Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Bratanki T. 2.djvu/63

 — Wiesz gdzie mieszka?
 — W Starym Rynku.
 Marya wiedziała, iż Wit stał gdzieindziéj gospodą, przytém opis twarzy wskazywał kogoś innego i przysięga owa wcale nie była w obyczajach rotmistrza.
 — Czegoż on chciał od was?
 — Bym się w jakikolwiek sposób dostała do tego domu i widziała z panią, przekonała naocznie o tém, co się tu dzieje. Mówił, że chcą panią przywłaszczycielowi odebrać.
 — Jakże? przywłaszczycielowi? przerwała Marya, ten, co mnie więzi, jest mężem moim.
 — A on mnie mówił inaczéj, przebąknęła Magda.
 Marya zamilkła, znowu obudziła się jakaś niewiara.
 — Niestety, rzekła, jestem więzioną i uciśniętą, ale przez tego, który ma prawo nazywać się mężem moim.
 — To już inna sprawa! kiwając głową rzekła Magdusia, proszęż tu wierzyć przysięgom! klął się przedemną, że ten człowiek panią porwał siłą.
 — Nie skłamał, zawołała Marya.
 — A toż dziecko? czy jest jego?
 — Nie, to córka z pierwszego małżeństwa mego.
 — Cóż się z pierwszym mężem stało? pytała kobieta.
 — Zabity! cicho wyrzekła Marya, zakrywając oczy.