Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Było ich dwoje.djvu/13

 — Item! szydersko ciągnął pan stolnikowicz.
 — Kasia Zawiłowska... lat ośm...
 — Jeśli która do gęsi się zda, a gospodyni weźmie... niech zostanie... dodał Pruchno.
 — Ale — za życia podkomorzynéj, one się czytać, pisać uczyły i robót... odparła śmiało Brzegrodzka.
 — Acani myślisz, że ja dla nich będę guwernantki trzymał!
 Rozśmiał się stolnikowicz.
 Jeszcze czego nie stało!
 Na cztery wiatry! na cztery wiatry — rozpędzić to... precz...
 Obrócił się do chłopców.
 Najstarszy z nich stał czerwony jak piwonia... Dwaj młodsi drżeli bledzi.
 — Staszek Mierzowski — odpowiedziała, na wskazanie ręką, ochmistrzyni.
 — Ten się zda do kredensu, — rzekł stolnikowicz.
 W chłopcu zdało się kipieć wszystko.
 — Ja za służbę u pana dziękuję! — rzekł głosem poruszonym.
 Stolikowicz się rzucił.
 — Ho? słyszycie! zawołał...