Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Całe życie biedna.djvu/172

158

 — Przekonaj się Pani, zawołał, jakiemu to uwierzyłaś człowiekowi! on cię całe życie oszukiwał, on jest złodziejem i fałszerzem!
 — Fałszerzem!
 — Tak, bo Indult, za którym ślub dany, nieważny i fałszywy! Pani nie jesteś jego żoną, zapisy niszczym, jesteś wolną i panią majątku.
 — Ale to być nie może! zawołała Ciotka niedowierzając.
 — To tak dalece jest prawda, że Bałabanowicz za sfałszowanie Indultu może być najsrożéj karany, i jeśli ja nie będę miał nad nim litości, zginie!
 — Nie gubże go, odpowiedziała Podkomorzyna, wstając i prosząc, i mnie wstydu przez to narobisz —
 — Oto są zapisy, rzekł Mateusz, każesz mi je pani zniszczyć?
 — Spal je! spal.
 Wnet płonęły na kominku.
 — Spal i ten Indult!
 — O! tego nie mogę uczynić, odpowiedział Mateusz, Bałabanowicz zechce nas processować, a tak mamy go w ręku, ugoda będzie łatwa i Ciocia oswobodzona zostanie od niego.