Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Całe życie biedna.djvu/65

51

 — A! szanownaż to osoba Pani Podkomorzyna, rzekł Sędzia.
 — Samo z siebie! odpowiedział Bałabanowicz. Osoba pobożna, regularna, poczciwa!
 — Cóż to za przykładne prowadzi życie, od czasu owdowienia!
 — Samo z siebie! rzekł znowu kommissarz.
 — Jak się ona poświęca wychowaniu swojéj siostrzenicy!
 P. Bałabanowicz na te słowa spojrzał wilczo na Sędziego i poruszył się na krześle, jakby go co upiekło.
 — Będzie też to doskonała żona, komu ją Bóg da! dołożył Sędzia.
 Bałabanowicz który już sobie podpił, zapomniawszy się uśmiechnął i kiwnął głową, jakby mówił.
 — Jestem w domu! potém zaczął się bawić rzemykiem swojéj laski.
 — Ja tu, ciągnął Sędzia mrugając na Pana Mateusza, zrobiłem, przyznam ci się, malenki projekcik?
 — Hm? Cóż to takiego? spytał skąpiec popijając jak gdyby się już nie domyślał.
 — At! projekcik swatostwa! Chciałbym P.