Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Całe życie biedna.djvu/90

76

 — Dorotynki to dobry majątek, rzekł Sędzia wracając do rozmowy, folwark w pszennéj ziemi, lasy towarne, nad rzeką. —
 — Dochody małe, małe — odpowiedział Bałabanowicz, jeszcześmy go nie urządzili.
 — Zawsze to tak bywa, rzekł Mateusz póki się majątek nie doprowadzi do należytego porządku.
 — Tak! samo z siebie! ale to dobry majątek?
 — A i Kijany nie zły? zapytał Sędzia.
 — Tak! samo z siebie, ale rzadki urodzaj tam i bardzo nieumłotne. —
 — Ale jak się urządzi, znowu zakończył gospodarz.
 — Za lat kilka, kilkanaście, kilkadziesiąt, dodał po cichu plenipotent, oddalając termin tego urządzenia.
 — Zapewne! przerwał Sędzia, majątek czasem lat kilkadziesiąt musi się regulować, osuszać, zabudowywać!
 — Samo z siebie! potakiwał Bałabanowicz, dziwując się w duchu głupstwu tych panów, którzy nawzajem śmieli się z jego łatwowierności.
 — Ale co my tam gadamy o majątkach,