Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Całe życie biedna.djvu/95

81

 Otworzył i wszedł P. Kommissarz, a naprzód przywitawszy panią, obejrzał się i uspokoił gdy ujrzał że Anny nie było w pokoju.
 — Cóż tam słychać? zapytała Podkomorzyna zdejmując z nosa okulary i chowając je do futerała, odsuwając karty, otwierając tabakierkę i częstując go tabaką, którą on z przyzwoitém uszanowaniem wziąwszy, zażył, kichnął i ukłonił się, a potém wyprostowawszy, odpowiedział zwyczajem dawnym.
 — Nic dobrego, pani.
 — Przecież, co tam robisz?
 — Kazałem młócić po folwarkach, ale zboże nadzwyczaj nieumłotne!
 — Tak to u nas zawsze! odpowiedziała Podkomorzyna, dawniéj jeszcze nimeś Waćpan przybył, tu choć nieuregulowane były majątki, ale intratniejsze!
 — Lepsze bo to były czasy! rzekł Kommissarz silnie poprawując peruki i zaraz dołożył.
 — Byłem wczoraj z Sędzią, u naszego konkurenta.
 — No! no! i cóż tam?
 — Zamyślają tu zjechać w Niedzielę i oświadczyć się!