Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Druskieniki.djvu/72

dziwieniem podział ściśle zachowujący się na zwykłe towarzystwa oddziały.
 Mała to rzecz strój, ale i strój do oddzielenia jednych od drugich się przyczynia. Ztąd niedość harmonii, jedności, i brak swobody wynika. Towarzystwo rozłamuje się na tak zwane arystokratyczne, które przynajmniéj pozornie cech arystokratycznych niéma; i demokratyczne, którego zabawą główną są nieszczęsne karty.
 Co to jest arystokracja? — Arystokracja to wszelka wyższość, a naprzód umysłowa, do niéj należy na piérwszem miejscu genjusz, na drugiém piękne imie będące rękojmią wielkiego obywatelskiego charakteru, poświęcenia i znaczenia uzyskanego publiczną usługą, potém wszelka wyższość, ale zawsze nie czcza jakaś i bezczynna, lecz żywotna i działająca. Obok takiéj arystokracyi, demokratyczny piérwiastek powinien być niejako rozczynionym chlebem, który wzrasta i dąży, aby siał na równi ofiarą i zasługą z temi, co ją już mają.
 Gdy natomiast to, co się zowie arystokracją, czwani się tylko trzosem i koroną herbowną, a demokracja gra w karty i hula; trudno nie