Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Dwa Bogi, dwie drogi.djvu/205

sycznej, którą dotknąwszy stopą zapomni o wszystkiém i w manuskryptach starych się zagrzebie!!
 Śliczna myśl! szkoda że niewykonalna!!
 Soter słuchał cierpliwie.
 — Trudna do wykonania, nie przeczę, lecz żeby całkiem była niewykonalną, nie powiem.
 Słabego Szambelana nakłoń pan aby urlop i pasport wyrobił dla brata. To mu przyjdzie łatwo gdy zechce. Z pasportem i pieniędzmi jedź wprost do Swisłoczy. Co do kierunku podróży pana Ottona, jeżeli zainteresujesz Szambelana, dodał Soter, on ci wskaże — boć wie dokąd pupila udać się musiała.
 Zresztą łatwo i tak zgadnąć, że nie mogli minąć Werony, Wenecyi, Florencyi — a może powędrowali do Rzymu...
 Szambelan wie o pupili — dokończył Soter. Zatém jeżeli...
 Nie dokończył, bo Rajmund już chwytał za kapelusz i z pośpiechem ścisnąwszy jego rękę, biegł próbować wskazanego mu środka ratunku.
 Byłto w istocie może jedyny — jeżeliby Kwiryn nie odmówił.
 Przez cały ten dzień Rekszewski nie ruszał się z domu, spodziewając się powrotu Marwicza, który ani tego ani następnego dnia nie dał znać o sobie. Trzeciego dopiéro z widocznemi ślady zmęczenia chorobliwego na twarzy, wpadł do Sotra.