Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Dwa Bogi, dwie drogi.djvu/324

 Kwiryn ją w rękę pocałował.
 — A gdyby ono na próbę zostało wystawione — rzekł, gdybyś pani spoufaliwszy się ze mną, poznawszy mnie lepiej, rozczarowała się, zbrzydziła mnie sobie, i za chwilkę przelotnego może uczucia opłacać miała całém życiem??
 Profesorowa zamilkła chwilę.
 — Nie mogę się panu narzucać — rzekła — lecz....
 Zamilkła nieco zarumieniona i chciała wracać ku dworkowi.
 Profesor zatrzymał ją.
 — Panno Faustyno — rzekł, biorąc powtórnie rękę i niosąc ją do ust z uszanowaniem. Zróbmy umowę. Przyjedźcie do nas na wakacye w roku przyszłym: jeżeli się jej serce dla mnie nie zmieni, znajdziesz pani wiernego sługę w gotowości pójść z nią do ołtarza... Będę szczęśliwy, to pewno, ale pani??
 Faustyna położyła mu rękę na dłoni.
 — Dziwak pan jesteś — ale zgoda — do przyszłego roku.
 — I, niech to zostanie między nami — dodał żywo Kwiryn.
 Wstydzę się mojego tchórzostwa, gdy pani jesteś tak mężną i tak łaskawą — przemódz się nie mogę...
 Uśmiechnęła się panna Faustyna.