Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Dwa Bogi, dwie drogi.djvu/42

z uśmieszkiem ironicznym, że sobie da radę na świecie.
 To mówiąc Szambelan pochylił się do ucha Kaznaczejowej i coś jej szeptać począł. Ona rzuciła okiem ciekawém na Rajmunda i zrobiła minkę kwaśną.
 Ramiona jej podniosły się nieco do góry.
 — Jeżeli myśl moję przyj miecie, dodał stary — zwlekać nie trzeba, bo on czasu tracić nie będzie.
 — Zobaczymy co Różyczka powie — szepnęła matka.
 Wkrótce po kawie, Szambelan zaczął szukać kapelusza, nie dając się zatrzymać na herbatę. Konie, zadysponowane zawczasu, stały już u ganku; pożegnano się i Szambelan przez oboję państwo przeprowadzany, odjechał razem z Rajmundem.....
 Okułowicz za żoną i córką wszedł do salonu i pierwszy się odezwał.
 — Ale to syn pani Marwiczowej z Żulina!! To są ludzie zrujnowani!! Ona ma zawsze niedoimkę. Golizna! ojciec miał piękny majątek, ale to był rodzaj fiksata na punkcie honoru!! Na kiepskim Żulinku jest pono ich dwóch, dwie siostry i stara matka.....
 Machnął ręką.
 — Co mi za partya!