Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Dwa Bogi, dwie drogi.djvu/86

 Gdy do saloniku weszli, Szambelan po cichu coś poszeptał z panią Adelą, która wzrokiem dosyć ostrym zmierzyła młodzieńca.
 Postępowy program oświadczenia nakazywał rozpoczynać od panny.
 Po krótkiém preludyum, pani Adela z Szambelanem ustąpiła do gabinetu obok, Okułowicz poszedł naprzeciw do kancelaryi, panna została z kawalerem, zarumieniona nieco, ale w gotowości wysłuchania prośby jego i z podytkowanym programatem odpowiedzi przez matkę.
 Patrzała śmiało i wyzywająco.
 Poprzedzające odwiedziny już ich oboje zbliżyły i zawiązały pewną poufałość między niemi.
 Trzymając kapelusz w ręku, zbliżył się Rajmund.
 — Pani się nie domyśla, z jaką ja zuchwałą prośbą dziś tu przybyłem? odezwał się.
 — Jakże ja się mam domyśléć tego? śmiejąc się odpowiedziała panna, któréj oczy mówiły że wiedziała doskonale o co chodziło. Naprzykład?
 — Nie będzie się pani gniewała?
 — Jeśli pan nie powiesz jakiéj niedorzeczności.
 Wejrzenie jéj zarazem zdało się powiadać. —
 — Nie nudźże i mów... boć ja dobrze wiém czego chcesz.
 Rajmund wyciągnął rękę....