Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Dziwadła T. 1.djvu/145

— 140 —

 — Jużciż, należy się wytłumaczyć.
 — Najchętniej. Paliwoda uczciwym człowiekiem może być, ale dotąd jednak nie starał się, żeby sobie to imię pozyskać. Z matką, poczciwą i starą kobietą, którą szanować powinien, żyje źle i daje zły przykład; o niczem nie myśli, tylko o rozpuście, kartach i hulance, to powtóre; po trzecie, wiem pewno, że marszałkowałby przez sekretarza, co jest sposobem urzędowania nąjniegodziwszym.
 Zdawało się, że pan Samurski dostanie uderzenia krwi do głowy, tak na wyrazy Graby poczerwieniał, zaperzył się i nasrożył. W początku słowa nie mógł wyjąknąć, aż nareszcie, narzucawszy się i nazłościwszy w sobie, począł niezmiernie szybko, bijąc się ręką w piersi:
 — Proszę pana! proszę pana! prawdziwie to jest nie do zniesienia! Pan mnie krewnemu mówisz...
 — Mówię prawdę, której chciałeś.
 — Ale, najprzód, co to do kogo należy jak on z matką?
 — Jak skoro wszyscy jego postępowanie widzą, do wszystkich ono należy.
 — To familijna rzecz.
 — Dajmy na to.
 — No! a co się tyczy życia jego, albo to nie wszyscy przehulać muszą młodość? Cóż to charakter jego plami, czy co?
 — Plami, panie sąsiedzie.
 — Co! karty, hulanka i dziewczęta? o! co to panie za straszne winy! No! a na cóż człowiek młody?
 — Że nie dla kart i hulanki, to pewna.
 — Albo on przez to nie może być dobrym marszałkiem?