Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Dziwadła T. 2.djvu/50

— 48 —

przed Samurskim: obrażając jego, obraziłeś nas wszystkich, jego przyjaciół; w imieniu wszystkich proszę pana o satysfakcję.
 Graba z uśmiechem litości spojrzał na pana Pruckiego, potem na Paliwodę, który zmięszany, zawstydzony, stał w milczeniu, gryząc wąsy.
 — Jakiejże pan chcesz satysfakcji? — odpowiedział Graba powolnie.
 — Albo pan przeproś publicznie, a nie, to się będziemy strzelać!
 — Za cóżto mam przeprosić?
 — Za to co pan mówił przed Samurskim o Paliwodzie. To trzeba odwołać!
 — A gdy nie odwołam?
 — To się będziemy strzelać!
 — A potem? — spytał go Graba.
 — Coto pan żartuje? — rzekł Prucki.
 — Nie, uchowaj Boże! to sprawa bardzo poważna: z czegożby tu żartować? chyba z pańskiej fantazji, i ochoty, żebym go skaleczył.
 — To jeszcze zobaczymy!
 — To rzecz niezawodna! — rzekł Graba. — Mam pierwszy strzał jako wyzwany.
 — Niech sobie i tak będzie.
 — Nie chcę pana pozbawić prawej ręki, potrzebnej do muskania wąsów, będę musiał przestrzelić mu lewą, bo zabić nie myślę! Pan masz jeszcze tyle rzeczy do wyuczenia się w życiu, że przerywać go byłoby nielitością.
 Prucki i Samurski, pomimo zaindyczenia, pomięszali się nieco zimną krwią i szyderstwem Graby; Paliwoda