Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Herod baba.djvu/75

zna, muszę jechać chociem się w drogę nie wybrał. Sprawa gardłowa.
 Dziwnie nań popatrzał Eligi.
 — Osobliwsza rzecz — dodał, że się tak spotykamy, rzekłby kto, że stolnikowicz w tropy nasze podążasz.
 Trzaska ramionami ruszył.
 — Co się wam śni — jadę bo muszę! Ale ponieważ znowu się zetknęliśmy — jakże tam piękna heroina nasza?
 — Cóż? zdrowa i spokojna, rzekł stryj, mniéj ją bodaj podróż męczy, a sprawa kłopocze niżeli mnie! Ale waszmość musisz gospody szukać.
 — A tu kto z wami?
 — Wojewoda inowrocławski.
 — Miejsca nie ma?
 — Ani kęska...
 — Kiedyż jedziecie daléj?
 — Jutro do dnia, jeśli koło nam przyklepią.
 Odszedł pan Eligi, ale zafrasowany udał się zaraz do synowicy. Wszedłszy obejrzał się, potarł podgoloną czuprynę i ręce załamał.
 — Widzisz asińdźka, moja złota Elżuniu, co to za bieda młodéj kobiecie wybrać się na takie azardy! Co krok to nowe kłopoty.
 — Jakież? kochany stryju? przecież jam nie winna że piorun trzasł w karczmę!
 — Ale oto wojewoda się gorzéj od karczmy do asińdźki zapalił! a tu i Trzaskę licho niesie.