Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Hybrydy.djvu/250

 — Witam pana hrabiego! — rzekł Maksym — jużeśmy tu o przybyciu jego wiedzieli i cieszyliśmy się niem...
 — Wiedzieliście? to szczególna rzecz — mruknął hrabia — bo ja przed tygodniem sam nie wiedziałem jeszcze, że tu będę?
 — I wiemy nawet powód jego przybycia tajemniczego — dodał Maksym.
 — Doprawdy, to coś osobliwego... jesteś więc pan chyba jasnowidzącym? — zawołał kwaśno Starża...
 — Nie, ale na świecie wszystko się wie...
 — Tłumaczże mi pan, proszę, po co ja tu przybyłem...
 — Najłatwiej... dla widzenia się z panią baronową Skrzycką — rzekł tryumfująco Maksym.
 Starża się cofnął i popatrzał nań długo, a wreszcie ruszył ramionami.
 — Jeżeli nie jesteś pan jasnowidzącym, to... ale już lepiej nie dokończę — odezwał się nieukontentowany. — Nie rozumiem!!
 Maksym śmiał się...
 — Baronowa — odezwał się sucho Starża — przybyła tu jedynie, szukając spokojności i odpoczynku... Dlatego dziwi mnie bardzo, że wkrótce po jej przybyciu, już w mieście o niej wiedzą wszyscy, kiedy pan wiesz...
 — Ja! tak, ale nie wszyscy — tajemniczo odpowiedział Maksym.
 — Skądże pan?...
 — Ja muszę wiedzieć o wszystkiem — dodał elegant — próżniak. — Cóżbym robił, gdybym plotek