Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Hybrydy.djvu/59

na siłę, otwierającą serca, wina szampańskiego, którego kazał w lód wstawić butelkę...
 Z początku obiadu, aż do rozbefu, nadzieja... nadzieja słaba ożywiała obu tych panów; rachowali na to, że elegantki zawsze się długo ubierają i późno przychodzą... Ale po sztukamięsie po groszku z ozorem i salcesonem... opuściły ich błogie marzenie... trzeba było rzeczywistość przyjąć, jaką była; pan Ferdynand korzystał i jadł dobrze...
 Wincenty siedział chmurny...
 — Napijesz się pan ze mną kieliszem szampańskiego wina? — spytał pod koniec Potomski.
 — Dziękuję...
 Nalano....
 — Z kimże to pan byłeś dziś rano, gdyśmy się spotkali?.. — spytał Ferdynand — nie mógłbym wiedzieć? hę! ręczę ci jeśli są jakie projekta, prędzej pomogę niż przeszkodzę...
 — Ale żadnych w świecie projektów! — podchwycił młody człowiek... — żadnych... słowo honoru... Jest to obywatelka z Galicyi... Baronowa von Dorfer... Polka rodem, niegdyś żona wojskowego austryackiego.
 — A! wdówka!
 — Wdowa... z córką...
 — Bogata zapewno...
 — Za taką uchodzi i zdaje się być...
 — Czy jeszcze... jak się zdaje... w pretensyach do kobierca sama... czy?...
 — Ale ja nie tak dobrze ją znam, abym mógł objaśnić pana... — rzekł Darnocha.