W Gazecie Polskiéj czytamy co następuje:
J. I. Kraszewski, obok talentu, obszernéj wiedzy, zdumiewająco obfitéj twórczości, niezmordowanéj pracy i tylu innych niepospolitych przymiotów, posiada jeszcze dar jeden, bardzo rzadki.
Oto, pomimo nawału zajęć, znajduje on dziwnym sposobem czas na wszystko.
Tak naprzykład, otrzymuje mnóstwo korespondencyj od różnych osób z kraju i zagranicy, znanych sobie i nieznanych, w najrozmaitszych kwestyach ogólnych i prywatnych, treści specyalnéj i niespecyalnéj, poważnéj i lekkiéj, a jednak nie zdarzyło się jeszcze podobno, aby jaki list pozostał bez odpowiedzi, lub żeby na nią długo oczekiwano.
Dowód téj niewyczerpanéj uprzejmości Kraszewskiego mamy pod ręką.
Jeden z przyjaciół, w imieniu płci pięknéj, zapytał go niedawno listownie co się stało z Kasprem, figurą wprowadzoną do dwóch powieści Kraszewskiego, drukowanych w Kuryerze Warszawskim p. t. „Jak się pan Paweł żenił“ i „Jak się pan Paweł ożenił“.
