Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Jermoła.djvu/140

do trzech lat: pozastawiają w karczmie; na szlichtę daj im co zażądają, poniosą do żyda. Płótna nie ma komu zrobić, choć się nieźle płaci: wybyście się łatwo tkactwa nauczyli.
 — A warsztat? krosna? gdzie to postawić u mnie? Izba mała, kołyska sobie, koza sobie zabierają miejsce, wszystko na kupie: ani sposobu. Macie radzić, radźcie co innego.
 — Mnieby to najlepiéj smakowało, żebyście wy zostali tkaczem, bo nie mam komu dać przędzy: butwieje leżąc.
 Jermoła rozśmiał się weseléj, ale i westchnął zaraz.
 — E! radźcie sobie nie mnie: poradźcie lepiéj kumo.
 — Wiecie co? zawołała Horpyna, — ja wam powiem co robić będziecie. Wszakżeto mawialiście sami, że we dworze bywało, jak nie ma co robić, toście sobie na skrzypcach grywali...
 — Prawda, całemi wieczorami.
 — A no! zostańcie muzyką!