Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Jermoła.djvu/153

dzisz, że jak Łazarz leżę w ciemnościach, a ci co mnie otaczają, nie powiedzą pewnie coby mnie rozweselić lub zająć mogło: wolą milczéć lub stękać i wzdychać. Cóżto się tam stało?
 — To taka przygoda, żem ja myślał, że o niéj już i o sto mil wiedzą?
 — No, ale cóż, cóż przecie mój bracie, gadajno?
 — Pan Bóg mi dał dziecko.
 — Co u diabła? czyś się oszalawszy ożenił?
 — Ale nie, proszę Jaśnie pana.
 — A, to coś gorszego jeszcze.....
 — Jaśnie pan nie rozumié.
 — Mówże jaśniéj mój Jermoło, co u licha?
 — Trafiło mi się to jeszcze w kwietniu, że ktoś mi chłopaczka podrzucił.
 — Jak? co? kiedy? — niespokojnie podchwycił rotmistrz...
 — W kwietniu.
 — Ano, powiédże mi jak się to stało?
 Jermoła ze szczegółami opowiedział przygodę swoję, pociechy, kłopoty, historyą całą kozy i dziecięcia; daléj trudność zarobkowania,