Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Jermoła.djvu/218

 — No! no! to i tam widać Popielańców znają.... Bez żartu, panie bracie, zkąd Pan Bóg prowadzi?
 — Z Mrozowicy.
 Byłato wielka osada szlachty czynszowéj, w któréj właśnie owi mieszkali garncarze, do których wybrał się Jermoła; tego aż tknęło coś, gdy nazwisko miejsca usłyszał.
 — Z Mrozowicy? a dokąd? jeśli spytać wolno?
 — W świat, gdzie oczy poniosą.
 — O! to daleko!
 — A cóż? już mi się unudziło nogi podkuliwszy na miejscu siedzieć: idę daléj biédy szukać....
 — Na co jéj szukać? — rzekł Chwedko — ona i sama przychodzi.
 — Alboto się jéj zlęknę! poborykamy się! — rzekł parobek.
 — Czy nie krawiec? — spytał Jermoła — kiedyście się tak na naszych świtach poznali?
 — A czemu nie? może i krawiec, — wesoło odparł rozpierając się Mrozowiczanin — zapytajcie czém ja nie byłem: byłem gospodarzem, by-