Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Jermoła.djvu/222

 — Pewnie?
 — A no, to probę wam dam.
 Jermoła aż się rozśmiał.
 — Co chcesz?
 — Co dasz?
 Icko słysząc targ a nie zrozumiawszy o co chodzi, wpadł nagle między nich, myśląc, że się co sprzedaje: wścibił nosa i stanął osłupiawszy, bojąc się, żeby mu okazya jaka zysku nie uciekła.
 — Co to wy targujecie? — szepnął.
 — Kota w worku — odparł chłopak...
 — Nu! co to kota gadać! co to kota gadać! — obruszył się gospodarz — co to jest? ja kupię!
 — O polewę się targują! — dodał Chwedko.
 Żyd nie zrozumiał jeszcze, ruszył ramionami i odszedł na kilka kroków, pilnując daléj z pod pieca i targu, i mohoryczu.
 Targ w targ, stanęło na pięciu rublach gotówką. Przybito ręce, zapito wódką bębnowską, i Jermoła już począł się nazad wybierać do wsi z Mrozowiczaninem.