Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Jermoła.djvu/93

dnie; a choroby, a zajałowieje... choć i tak przez pół roku mléka nie da...
 — Ale przychówek i trochę nabiału.
 — A kto wam będzie koło tego chodził? — zapytał żyd ruszając ramionami.
 Jermoła jakby przekonany, w głowę się poskrobał.
 — A co ja wam mówił? — dodał Chwedko — dla ubogiego bydlę to kłopot, czysta biéda.
 — Juścićby cielę i choć kapla mléka była — rzekł Jermoła.
 — Także gadajcie. Jeśli dla mléka, to ja wam powiem, że nie ma jak koza — dorzucił pośrednik. — Naprzód mało kosztuje, a żyje byle czém: gałązkami, ogryzkami, badylami. Starania nie potrzebuje żadnego, i jak się koziego mléka napijesz, to przynajmniéj wiész żeś pił, taki pachnie i zdrowe.
 — Jużto prawdę powiedziawszy — dodał arendarz powoli — i ja mówię, że nie ma chyba koza... Już my to najlepiéj porachowali, a patrzajcie że najwięcéj kóz trzymamy; ale ludzie patrzą, a rozumu nie mają: koza to skarb!...