Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Jesienią tom I.djvu/48

—   40   —

 — Chciałbym się widzieć z panem!
 — Pan się niewiduje z nikim? ba! jak z kim, ze mną się musi zobaczyć!
 — A kiedy z nikim się nie widuje.
 Ruszenie ramionami odpowiedziało.
 — Ciotecznym bratem jestem; powiedz mu, że przybył Teodor Męczyński.
 — Komuż ja to mam powiedzieć, kiedy pana nie ma w domu.
 — Nie ma w domu? kogóż widziałem w ganku wchodząc? — zapytał pan Teodor.
 — Albo ja wiem — mruknął sługa — dosyć, ze pana nie ma, pan na polowaniu.
 Na polowaniu? Kiedyż wróci?
 — W nocy może, albo jutro, a czasem i tydzień w lesie nocuje, jak od fantazyi, przecież mu to wolno.
 Pan Teodor okręcił się nic nie mówiąc.
 — Wiem — rzekł kwaśno nieco — iż Krzyś nie lubi ludzi, ale co innego ludzie tam jacyś, a ja... ja się z nim widzieć muszę. Żeby go nie miało być w domu nie wierzę. Idź mu waćpan powiedz, że przyjechał Męczyński, i że się z nim widzieć żąda koniecznie.
 Staszuk stał nie ruszając się.
 — Nie wiem gdzie pan — rzekł w końcu.
 — Dobrze, więc daj mi gdzie spocząć, czekać będę aż powróci.
 — Wszystko pozamykane, pan klucze zabiera, tu się nie ma gdzie podziać.
 Pan Teodor rozśmiał się i przeszedł po dziedzińcu.
 — To zabawne — zawołał — to prawdziwie zabawne! Mówili mi wiele o jego dziwactwach, ale tegom się nie spodziewał. Bardzo oryginalne.
 To mówiąc, dobył cygara z kieszeni surduta i bacznie się mu przypatrując, rozpoczął przygotowanie do palenia, jakby już Staszuka nie widział.