Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Kordecki tom I.djvu/171

że to pięknie dotrzymujecie nam obietnic króla, który zapewnia bezpieczeństwu wszystkim?
 — A wy zapomnieliście uniwersałów! — odparł Szwed, to buntownik, czemu pić nie chce za zdrowie Karola Gustawa?
 — Panie Janie, a czemuż bo u licha nie pijesz za zdrowie króla, choćby z jezuicką restrykcyą...
 Stary się wzdrygnął.
 — I nigdy pić nie będę — rzek — za pustoszyciela i ciemiężcę.
 Tymczasem Miller nieco ochłonął, wrócił pod piec i spójrzawszy na dzieweczkę, rzekł trochę udobruchany. — No! no! niebójcie się, to były żarty żołnierskie, powiedzcie mu żem sobie żartował, niech siedzi spokojny, nic mu się nie stanie.
 Ale uśmiechem zdradnym dokończył tych słów i Wejhard z Sadowskim porozumieli, że to nie był ostatek ale początek prześladowania. Generał dolewał sobie młodego miodu bez miary, poił przytomnych, posadził Komorowskiego nad dzbanem, począł śpiewać, a coraz to spójrzał na Hannę.
 — Waćpan znasz i tego ślachetkę — spytał Komorowskiego.