Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Kordecki tom I.djvu/274

274

 — Powoli, jak zwyczajnie w początku.
 — Dajcież mi tego niemca niech się z nim rozmówię.
 — Każemy go zawołać ! Klasnął w dłonie Kaliński, wszedł pacholik i wyprawiono go, cóś mu szepnąwszy.
 Wejhard chodził żywo po namiocie i zdawał się niecierpliwie marzyć; gdy we drzwiach płotek się podniósł i wszedł mały, niepoczesny człowieczek, z oczyma pod czołem zaklęsłemi, z twarzą płaską a szeroką jak u tatara, szeroki w plecach, silny, a w rysach mający cóś odraźliwego i przykrego.
 Wejhard obejrzał go wprzód bacznie, i odezwał się do niego po niemiecku.
 — Kto ty jesteś?
 — Do usług waszych, panie półkowniku, niemiec, rodem z Pruss xiażęcych, w służbie króla J. M. Szwedzkiego, oddziału x. Hesskiego.
 — Jak ci imie?
 — Nathan Purbach.
 — W jakiéj służysz broni?
 — W piechocie.
 — To ty się podejmujesz zawiązać w klasztorze stosunki i przeciągnąć niemca puszkarza na naszą stronę!