Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Kordecki tom I.djvu/326

326

 Odpowiedziano mu.
 — Cóż ty tu robisz? chyba niewiesz że nasi poszli na wasz obóz?
 — Gdzie zaś niewiem! onić to mnie schwycili, związali i rzucili tutaj, żem ledwie teraz knebél z gęby wykrztusił; wrócą i porwą mnie, bo dobrze sznurami opasali — ratuj bracie, ratuj....
 — A jakże ja cię tu poratuję? wlazłeś sam, sam wyłaź.
 — Zlituj się, oni mnie zabiją, męczyć będą... i twoje ze mną przepadnie — szedłem do ciebie właśnie, — wołał Nathan, — obiecują ci dwieście talarów, jeśli ułatwisz poddanie.
 Wachler milczał i myślał.
 — Cicho, — rzekł, cicho leż, milcz — zobaczę, może cię potrafię wyratować.
 To mówiąc podniósł się nieco, popatrzał na mury, i krokiem cichym złodzieja, spuścił w dół ku fórtce, którą wyszła wycieczka.
 Strach dodawał mu szybkości i zwinności.
 Wybiegł; posłuchał, zbliżył się do niemca i oderwał sznur wiążący Nathanowi ręce.
 — Idź, — idź, uciekaj, a pamiętaj żem ci życie ocalił.
 — Nim powrócą, mamy czas, — rzekł żywo