Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Kordecki tom I.djvu/336

336

 — Do nóg upadam jaśnie wielmożnego szweda, — zawołała — do nóg upadam.
 — Co to za baba? — spytał brata Pawła, Kaliński.
 — E! to sobie kobiécina biédna, sługa Najświętszéj Panny; tak ją tu nazywają...
 — Tak! tak! — szybko pochwyciła Konstancja, i bardzo się cieszę, że pan tak często chodzi do nas.
 — Alboż co? — spytał Starosta.
 — A! z uśmiechem kończyła stara, — bo już ja wiém co tu pana do nas sprowadza. O! o! ja to wiém! Jaśnie wielmożny szwed chce się widać nawrócić! Chwała Bogu! Tu już panie i Tatarów i Turków i wszelkiego heretyctwa siła się nawróciło, to i pana przyjmą, byle ze skruchą..,
 — Co ona plecie ta opętana! — z oburzeniem odezwał się Kaliński, — albom to ja nie Polak i nie katolik?
 — Może Bóg da, że i to przyjdzie! — mówiła sobie Konstancja — ale dotąd, co to mi za katolik, co z Najświętszą Panną wojnę prowadzi.
 Kaliński zarumienił się i ramionami tylko ruszył.
 — A ja jaśnie wielmożnemu szwedowi po-