Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Kordecki tom II.djvu/51

51

 — Tyś mnich, a ja dziś jeszcze, ot jak widzicie mnie starym...
 Niedokończył.
 — Mnich, zachciałeś waść; alboż to mnich na spowiedzi wszystkiego nie słucha.
 — Ależ bo ja się nie myślę spowiadać! — odfuknął Krzysztoporski.
 — I to źle, boby ci to niezaszkodziło, widzi mi się...
 — Nie, nie, jeszcze na spowiedź moją nie czas.
 — Tak! a potém być może już nie czas!
 — Mniejsza o to, mruknął ślachcic — Bóg lepszy od ludzi.
 Xiądz Mielecki zamilkł, a Krzysztoporski zaraz dodał jakby potrzebując wywnętrzenia.
 — No, chcesz jegomość wiedzieć kiedy mi w życiu było zimno, to powiem.
 — Jak się wam podoba.
 — Otoż raz, kiedym się ożenił, — rzekł Krzysztoporski, a drugi raz gdy mi żonę odbierano.
 — Jak to? odbierano? zapytał xiądz.
 — A tak odbierano i odebrano! — odpowiedział stary... bo poszła odemnie w świat...
 Xiądz znowu zmilczał, ale pan Mikołaj już