Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Król w Nieświeżu.djvu/166

 — A jakże!
 — Odesłać mu je.
 — Król do skarbca też zrobił ofiarę z janczarki księcia Sierotki — rzekł kapitan.
 — Zkądże ją wziął? — zamruczał wojewoda i zamilkł. — Żałuję, że ja mu sam skarbca pokazywać nie mogłem... a waćpan z księciem Hieronimem nie umieliście jak należy objaśniać.
 I książe ciągnął dalej sam do siebie:
 — Byłbym mu opowiedział historyą egipskiego szlachcica, który ma na łbie szramę od karabeli. Książe Hieronim pewnie złotych cegieł nie pokazał, ani...
 Machnął ręką.
 — Dokąd poszedł?
 — Na wały.
 Tymczasem do pokojów przez króla zajmowanych zeszły się województwa i powiaty, którym książe miał przewodniczyć, aby pojedyńcze osoby prezentować. W tem miał go książe Hieronim wyręczyć.
 Król, powracając, zastał już pokoje napełnione i najprzód zbliżył się z podziękowaniem do gospodarza.
 — Najjaśniejszy panie... kochanku — wyrwało się wojewodzie — przepraszam, bo wiem,