Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Król w Nieświeżu.djvu/78

 — A cóż! a co! powtarzał, ciągnąc za rękaw Rzewuskiego — co mówisz?
 Sprzeciwić się takiemu wybuchowi nie było sposobu, pan Seweryn spuścił oczy, zamilkł i szepnął poczekawszy.
 — Ale, mości książe, to będzie trudne do wykonania, a jak się nie uda, żeby na śmiech nie naraziło.
 — Jakto! na śmiech! ba! — krzyknął książe, — drżeć będą, ogniem zapłonie cały Nieśwież, zobaczysz! Gibraltar zaraz dziś każę zacząć budować, statki wszystkie postawić na stopie wojennej, działa na nie powtaczać. Zobaczysz, to będzie widowisko, jakiego świat i korona polska nie oglądała, ja ci powiadam, panie-kochanku.
 Rzewuski pomyślał sobie tylko.
 — Ale pocóż mnie tu było budzić?
 Książe wyglądał aprobaty, której się nie mógł doczekać.
 — No, cóż ty mówisz, panie-kochanku? Król zgłupieje na ten widok! hę! począł śmiejąc się. Ja prochu nie pożałuję.
 Pan Seweryn zebrać się wkońcu musiał na pochwałę.
 — Rzecz bezwątpienia będzie osobliwa, — zamruczał, — bardzo osobliwa, byle się tylko udała.