Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Któś T.1.djvu/181

ziuteńko, pochyliwszy się nad Sylwanem, zapytał go:
 — Nie mogliby wy mnie powiedzieć, gdzie tu jest wasz pan, który przyjeżdża z Warszawy?
 — Jaki pan? — odparł Horpiński — my tu żadnego pana nie znamy. My sobie wszyscy panowie!
 Jacuś głową, pokręcił.
 — Ale do was jeździ z Warszawy jeden, kto go wie co on za człek — mówił Jacuś — to wszyscy wiedzą!
 — A na cóż ci on? — zapytał Sylwan.
 Jacuś był w humorze, który mu długo tajemnicy uchować nie dozwalał. Począł się śmiać. Przysiadł się na półkopku obok i namyślał, co miał powiedzieć.
 — Mnie on na nic — rzekł w końcu — ale posłał mnie ktoś na zwiady.
 — Któż to taki? — dodał powolnie Horpiński.
 — Czort go wie. — Zkąd’ś przyjechał już tu trzeci raz; pewnie się potrzebuje widzieć z tym — waszym.
 I po chwili dodał:
 — Młody chłopak, przystojny; przyprowadził z sobą konia. Jeździ po okolicy, rozpatruje, mówi, że chce ziemi kupić, a na coś mu trzeba tego waszego zobaczyć.
 — Koń — jaki u niego? — spytał nagle Sylwan, któremu różne domysły chodziły po głowie.